Gomułka urodził się w Białobrzegach Franciszkańskich, które obecnie są jedną z dzielnic Krosna. Gdyby nadal żył, obchodziłby 116 urodziny. Był synem Jana i Kunegundy z domu Bazan. Jego ojciec był mocno zaangażowany w tradycje patriotyczne oraz był członkiem Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego, a po 1918 roku Polskiej Partii Socjalistycznej.
Jako młody mężczyzna często popadał w konflikty z policją - głównie za swoją działalność społeczno-polityczną. Pierwszy raz przesłuchiwano go po otwartej krytyce PPS, a w 1924 roku został zwolniony z rafinerii za zorganizowanie strajku. Jakiś czas później został tymczasowo aresztowany za swoja działalność w Niezależnej Partii Chłopskiej, m.in. za agitację na wiecu pierwszomajowym PPS w Krośnie.
Z Komunistyczną Partią Polski związał się już w 1926 roku - wtedy działała ona nielegalnie. Oficjalnie działał w PPS-Lewica, aż do jego rozwiązania przez władze sanacji. W 1930 roku nielegalnie udał się do Moskwy na zjazd Profinternu, a dwa lata później aresztowano go podczas organizowania strajku w Łodzi. Następnie został osadzony w więzieniu na dwa lata, gdzie po wyjściu udał się na Krym, by następnie wrócić do kraju i wznowić działalność komunistyczną.
Gomułka łącznie przebywał w więzieniach przez sześć lat. Wielokrotnie skazywany był za swoją działalność komunistyczną. Z powodu jednak swojej naturalnej charyzmy, bardzo często powracał na przywódcze stanowiska w przeróżnych organizacjach. Nawet w więzieniu był liderem tzw. "komuny więziennej". W 1939 roku, złożył wniosek o przyjęcie na ochotnika do wojska, ale ten został odrzucony.
W trakcie wojny działał w komórkach Polskiej Partii Robotniczej, pełnił także rolę sekretarzy Komitetów Warszawskiego PPR oraz Komitetu Wojewódzkiego PPR w Warszawie. Zasiadał również w radzie, która zadecydowała o śmierci Bolesława Mołojca - dowódcy Gwardii Ludowej.
Po drugiej wojnie światowej sprzeciwiał się stalinowskiej polityce i zaostrzaniu represji wobec podziemia antykomunistycznego. Krytykował także działalność Armii Czerwonej i NKWD na terenie Polski. Uważał, że Związek Radziecki nie ma prawa przeprowadzać rewizji ani aresztować polskich obywateli. Za co zresztą prostalinowski Bolesław Bierut starał się odsuwać Władysława Gomułkę od polityki.
W 1951 roku został w końcu aresztowany za swoją działalność, ale trzy lata później zwolniono go z więzienia. Z zarzutów oczyszczono go jednak dopiero w 1956 roku. W końcu Władysławowi Gomułce udało się objąć władzę nad PRL-em i zaczęła się tzw. odwilż gomułkowska, która oczyszczała Polskę ze stalinizmu. Wkrótce okazało się jednak, że system zostaje zmieniony po prostu w inną formę represji i ucisku, a płonne nadzieje Polaków na poprawę sytuacji zaczynały powoli gasnąć.
Wreszcie w grudniu 1970 roku ustąpił od władzy nad PRL-em po niesławnym stłumieniu robotniczych manifestacji na Wybrzeżu wywołanych podwyżkami cen mięsa i jego przetworów. W pacyfikacji protestu zginęło kilkadziesiąt osób.
Władzę nad PRL-em po odstąpieniu Gomułki przejął Edward Gierek. Sam Władysław do końca życia wierzył, że został odsunięty przez sowiecki spisek. Zmarł 1 września 1982 roku na raka płuc.
Komentarze (0)