Najbardziej niezwykłe bożonarodzeniowe choinki [ZDJĘCIA]

Choinka to według tradycji ustrojone drzewko świerku lub jodły (rzadziej sosny), naturalne lub sztuczne. Pierwotnie zwyczaj ten wiązał się z przedchrześcijańską tradycją ludową i kultem wiecznie zielonego drzewka, a obecnie jest  nieodłączną ozdobą w czasie świąt Bożego Narodzenia.

Tradycja choinek narodziła się w Alzacji, gdzie wstawiano drzewka i ubierano je ozdobami z papieru i jabłkami. Wielkim zwolennikiem tego zwyczaju był Marcin Luter, choinki więc szybko stały się popularne w protestanckich Niemczech. Początkowo były wieszane pod sufitem, czubkiem do dołu.

Nieco później obyczaj ten przejął Kościół katolicki, a do Polski przenieśli ją niemieccy protestanci na przełomie XVIII i XIX wieku (w okresie zaborów).

Z kilku gatunków drzew iglastych, nadających się na choinki, najbardziej odporna na gubienie igieł jest jodła kaukaska, a bardzo popularny i tańszy świerk, igły gubi na potęgę.  Żeby choinka dłużej się trzymała i nie gubiła igieł, koniecznie powinna mieć dostęp do  pojemnika z wodą. Co ciekawe, lepiej żeby była to woda lekko ciepła, bo taka  może łatwiej spenetrować korzeń i nawodnić choinkę.

Warto  też do pojemnika z wodą wrzucić kilka miedzianych monet. I nie chodzi tu o jakiś zabobon, ale  logiczne uzasadnienie. Miedziane monety sprawią bowiem, że w wodzie nie rozwiną się szkodliwe bakterie, glony i grzyby. Do wody można także  dodać cukru i soli, które podziałają  jak naturalny nawóz. Odżywią roślinę i spowolnią proces opadania igieł.

Chcą przedłużyć żywotność choinki, należy także pamiętać o kilku innych zasadach.  Najważniejsza jest temperatura.  Choinka nie lubi ciepła, dlatego nie może stać w pobliżu kaloryfera czy kominka, a najbardziej odpowiednia dla niej  temperatura pomieszczenia  to 20-22 stopni Celsjusza.  

 Poza tym choinka, tak samo jak inne rośliny, potrzebuje światła. Dlatego trzeba  zapewnić jej dostęp do niego, stawiając najlepiej  w pobliżu okna.