W 1872 roku Anna Potocka i Stanisław Potocki podpisali kontrakt kupna Rymanowa i stali się założycielami Rymanowa-Zdroju. Anna od początku pobytu w Rymanowie wierzyła, że mogą tam być źródła mineralne. W 1876 roku, po analizie wody z leśnego źródła (odkrytego przez syna Anny - Józefa), stwierdzono zawartość chlorków, żelaza i jodu. Po badaniach w Wiedniu i we Lwowie wiadomo było, że wody mają właściwości lecznicze. Należało je tylko ująć w zbiorniki i leczyć ludzi.
W 1885 roku wybudowano pierwszą kolonię "Lwowską" inaugurującą lecznictwo dziecięce. W 1888 roku w parku zdrojowym w widłach Taboru i Czarnego Potoku wzniesiono gmach "Dworca Gościnnego". Pełnił funkcję domu zdrojowego. Powstało też wiele stylowych willi i pensjonatów. Wśród nich wyrażające się piękną architekturą secesyjną pensjonaty-wille "Pod Matką Boską" (obecnie sanatorium "Maria"), "Pogoń" i "Leliwa". Na przyległym do zakładu terenie i w okolicznych lasach wytyczono chodniki i ścieżki spacerowe. Gościł tutaj nawet sam Stanisław Wyspiański.
Od wojny do wojny. Rok 1918 i powitanie wolnej i niepodległej Polski to początek czasu odbudowy uzdrowiska ze zniszczeń wojennych. W 1926 roku otwarto nowy zakład przyrodoleczniczy. Powstały nowe sanatoria i wille prywatne. Tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej leczyło się tutaj około pięciu tysięcy kuracjuszy w okresie czterech letnich miesięcy. W Rymanowie-Zdroju występowali: Hanka Ordonówna, Zuza Pogorzelska, Mieczysław Fogg i wiele znanych osobistości. To była oaza spokoju.
Wybuch drugiej wojny światowej wszystko zniweczył. Rymanów-Zdrój najpierw był niszczony przez Niemców, potem sowieckich i czechosłowackich "wyzwolicieli", a na końcu przez Ukraińską Armię Powstańczą. Po 1946 roku rozpoczęła się mozolna odbudowa uzdrowiska i już w 1947 roku przyjęto dzieci, a rok później kuracjuszy dorosłych. Przystosowano sanatoria do całorocznej działalności, powstawały nowe miejsca dla kuracjuszy. Teraz sami zobaczcie jak uzdrowisko wyglądało w latach 1918-1939. Zobaczcie galerię zdjęć.
Komentarze (0)