Piękny Iwonicz-Zdrój na unikatowych fotografiach sprzed blisko stu lat [ZDJĘCIA]

Archiwalne galerie zdjęciowe cieszą się wśród naszych Czytelników ogromną popularnością. Czas na kolejną podróż w przeszłość.

Po pierwszym rozbiorze, w 1772 roku, Iwonicz znalazł się w państwie Habsburgów. W 1793 roku został odsprzedany przez ówczesną właścicielkę, Annę Teresę z Ossolińskich Potocką, jednemu z dowódców konfederacji barskiej, Michałowi Ostaszewskiemu, który zainicjował budowę pierwszych instalacji uzdrowiskowych i kąpielowych (1793 r.), ale z powodu podeszłego wieku odsprzedał Iwonicz rodzinie Załuskich.

W 1799 właścicielem został hr. Teofil Wojciech Załuski (1760–1831), a w 1825 jego syn hrabia Karol Teofil Załuski (1794–1845), ożeniony z Amelią z ks. Ogińskich. Wkrótce rozpoczyna się zainteresowanie i budowa pierwszych obiektów zakładu kąpielowego oraz budowa pierwszych łazienek. Właściwie założone zostały one dopiero w 1837 roku przez tę rodzinę, a zwłaszcza przez uważanego za twórcę uzdrowiska w Iwoniczu Karola hrabiego Załuskiego, powstańca listopadowego. Iwonicz należał do Załuskich aż do 1945, kiedy to NKWD aresztowało czterech członków tej rodziny.

W 1914 w Iwoniczu przebywał Józef Piłsudski, który inspirował do tworzenia Drużyn Strzeleckich. Okres międzywojenny to czas rozkwitu uzdrowiska, które było jednym z najbardziej popularnych kierunków dla wielu Polaków. Ta sielanka została przerwana przez wybuch drugiej wojny światowej. Po zakończeniu działań wojennych jesienią 1944 komisja specjalna Resortu Pracy, Opieki Społecznej i Zdrowia rozpoczęła przejmowanie zakładu zdrojowego i sanatorium "Excelsior". W 1973 roku Iwonicz-Zdrój otrzymał prawa miejsce. Obecnie jest to duży ośrodek lecznictwa uzdrowiskowego i sanatoryjnego. Leczy się tu choroby narządów ruchu, układu trawiennego, reumatologiczne, dróg oddechowych, kobiece, układu nerwowego, skóry, osteoporozę i otyłość.

Wszystkie fotografie pochodzą z bazy Narodowego Archiwum Cyfrowego.