Jan Mieczysław Szymański pochodził z Wojsławia. Ukończył Technikum Mechanicznego MPC (specjalność – budowa płatowców), a maturę zdał w 1958 roku. Został zatrudniony w WSK Mielec jako ślusarz i monter samochodów małolitrażowych, a następnie był laborantem urządzeń energetycznych. Służbę wojskową odbył w Obronie Powietrznej Kraju. Po powrocie do pracy w WSK został konstruktorem oprzyrządowania, m.in. w produkcji lotniczej.
Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej w Krakowie (kierunek: samochody i ciągniki) i uzyskał tytuł magistra inżyniera. W 1970 r. powrócił do WSK Mielec i pracował na stanowiskach: konstruktora, kierownika sekcji i kierownika pracowni. Na fali przemian ustrojowych w 1989 roku został mianowany dyrektorem naczelnym WSK "PZL-Mielec" i pełnił tę funkcję do 1991 roku.
W czasie pracy w WSK był m.in. laureatem V Wojewódzkiego Forum Wynalazców i Racjonalizatorów oraz Młodym Mistrzem Techniki w 1977 r. Opracował 26 opatentowanych rozwiązań technicznych, które zastosowano m.in. w Anglii, Austrii, Czechosłowacji i Niemczech. Opublikował kilkanaście artykułów techniczno-naukowych oraz był współautorem książki, wydanej przez Wydawnictwo Komunikacji i Łączności w 1979 roku.
Wiele czasu poświęcał działalności społecznej. W młodości uprawiał lekkoatletykę. Specjalizował się w biegach długich i odnosił sukcesy w kategorii juniorów. W dniu ogłoszenia stanu wojennego, 13 grudnia 1981 roku, został internowany i w zakładzie karnym w Załężu koło Rzeszowa przebywał do 12 lutego 1982 roku.
W 1994 roku był współzałożycielem tygodnika „Wizjer Regionalny” i przez pewien czas jego wydawcą. Wyróżniony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi.
