Pierwsze zaskoczenie: ten współczesny obiekt stanowi próbę powiązania Szkoły Fechtunku, powstałej w Gdańsku w 1635 roku i funkcjonującej przeszło 200 lat, z architekturą XXI wieku. Wielofunkcyjny budynek przeznaczony był do ćwiczeń i spotkań szermierczych, występów i pokazów, walk zwierząt i teatralnych przedstawień. Grały w nim często aktorskie trupy z Anglii, wystawiając Szekspirowskie dramaty jeszcze za życia wielkiego artysty. Projekt budynku obecnego teatru miał być wybrany w międzynarodowym konkursie, gdzie nagrodę specjalną zdobył prof. Renato Rizzi z Wenecji.
Drugie zaskoczenie: wprawdzie jego praca została zdyskwalifikowana (ze względu na brak odniesienia do faktycznej linii granicy działki), ale jednocześnie komisja konkursowa to ten projekt wybrała do realizacji. Architekt nawiązał bryłę do otoczenia inspirując się charakterem obiektów sakralnych, a także XVII-wiecznym pierwowzorem. Sam gmach oddany został do użytkowania 19 września 2014 r. i kosztował 95 mln zł (z czego 75% kwoty pochodziło z budżetu Unii Europejskiej). Celem tej placówki jest prowadzenie działalności edukacyjnej oraz artystycznej, kreowanie działań artystycznych oraz upowszechnianie kultury teatralnej. Szczególnie intensywnie ośrodek promuje młode talenty oraz wspiera rozwój talentów teatralnych.
Niezwykłe rozwiązania
Kolejne zaskakujące fakty: nowy obiekt jest uznawany za jedno z największych dzieł architektury ostatnich lat – pokryty został 1 200 000 antracytowych cegieł i ceglanej kostki brukowej. Otwierany w 3 minuty dach umożliwia pokazywanie spektakli przy świetle dziennym pod gołym niebem, w warunkach „elżbietańskich”. W budynku z drewnianym wnętrzem zastosowano takie rozwiązania techniczne, jak ruchomy system zapadni sceny i widowni, a w zależności od układu sceny i widowni (wnętrze jest adaptowalne) teatr może pomieścić do 600 osób w przy ustawieniu teatralnym i do 1000 osób przy ustawieniu koncertowym.
Budynek Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego cechują niecodzienne rozwiązania architektoniczne, funkcję foyer pełni zarówno hol wejściowy, jak również podwieszana nad nim do stropu drewniana sala oraz korytarze, prowadzące do poszczególnych poziomów galerii dla widzów. W przypadku ustawienia klasycznej sceny włoskiej najlepsza widoczność jest z miejsc siedzących na parterze, na pokrytych skórą fotelach oraz na galeriach na wprost sceny; w przypadku wysuniętej sceny elżbietańskiej na parterze nie ma foteli a widzowie stoją wokół sceny, w tym układzie widoczność z galerii bocznych jest znakomita.
I na koniec znowu zaskoczenie: przechodząc przez kolejne kondygnacje podczas zwiedzania dotarłem na dach, skąd rozciąga się wspaniała panorama Gdańska. Warto też wiedzieć, że w wakacje oprócz spektakli oraz Festiwalu Szekspirowskiego możliwa jest podczas zwiedzania obiektu z przewodnikiem specjalna oferta – otwieranie dachu, który podnosi się pionowo w dwóch częściach.
Warto zobaczyć oraz zwiedzić. No i obejrzeć spektakl przy świetle dziennym, podobnie jak miało to miejsce w czasach renesansu!
Zdjęcia: Waldemar Szumny
Autor tekstów poza obowiązkami zawodowymi jest pasjonatem podróżowania. Wykorzystuje każdą okazję, aby poznać i udokumentować nowe ciekawe miejsca, ludzi i rzeczy.